تعطیلات نوروزی ۱۴۰۴ به پایان رسید، اما این‌بار خاطره‌ای متفاوت برای فعالان گردشگری مازندران به‌جا گذاشت؛ جاده‌هایی نسبتاً خلوت، مراکز اقامتی با ظرفیت‌های خالی، و کسب‌وکارهایی که بیشتر از همیشه نگران آینده‌اند. همه این‌ها یک پیام واضح دارد: گردشگری مازندران از فرصت نوروز جا ماند؛ و این بار نه به‌دلیل نبود جاذبه، بلکه به‌خاطر کاستی‌هایی که سال‌هاست گفته می‌شوند و شنیده نمی‌شوند.

در حالی‌که برخی آمارهای رسمی از افزایش تعداد مسافران نوروزی خبر می‌دهند، مشاهدات میدانی و بررسی‌های می‌دانی چیز دیگری می‌گویند. کاهش محسوس ترافیک، افت آمار اقامت، و خلوتی مراکز تفریحی و گردشگری نشان می‌دهد که برخلاف تبلیغات، نوروز امسال برای مازندران چندان پربار نبوده است.

مسافران نوروزی امسال بیش از هر چیز با کمبود خدمات، ضعف زیرساخت‌ها، بی‌نظمی، فقدان تبلیغات مؤثر و حتی مشکلات بهداشتی روبرو شدند. همه این‌ها در کنار فشار تورم بر خانواده‌ها، باعث شد بسیاری از گردشگران قید سفر را بزنند یا مازندران را مقصد اول خود ندانند. این یعنی زنگ خطر برای استان و هشدار برای مسئولان.

در حالی‌که ظرفیت‌های بی‌نظیر روستاگردی، گردشگری کشاورزی، طبیعت‌گردی، سلامت و فرهنگی در استان وجود دارد، اما هیچ برنامه‌ مشخصی برای معرفی و بهره‌برداری از آن‌ها دیده نمی‌شود. همچنان خبری از جشنواره‌های منطقه‌ای، رویدادهای بومی، یا حتی یک کمپین تبلیغاتی هدفمند نیست.

اردیبهشت و تابستان در راه است. اگر از همین حالا برای فصل پیش‌رو برنامه‌ریزی نشود، مازندران فرصت دوباره‌ای را از دست خواهد داد. زیرساخت‌ها باید تقویت شوند، دستگاه‌های متولی گردشگری باید وارد میدان شوند، و برای سرمایه‌گذاران این حوزه مشوق‌ها و معافیت‌هایی در نظر گرفته شود.

استفاده از فناوری‌های نوین، تبلیغات دیجیتال، اینفلوئنسر مارکتینگ و حضور هدفمند در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند چهره‌ای تازه از مازندران بسازد. کسب‌وکارهای محلی، اگر گردشگر باشد، می‌توانند موتور محرک اقتصاد استان باشند. از رستوران‌داران و اقامتگاه‌ها تا فروشندگان صنایع‌دستی، همه چشم انتظار حرکتی از سوی مسئولان‌اند.