همه ی ما کم و بیش می دانیم که جریان روشنفکری در ایران به هزاران دلیلی که بارها و بارها صاحبان قلم و اندیشه بیان کرده اند و هشدار داده اند رو به احتضار است و نفس های آخرش را میکشد و به لطف مدیران و مسئولان سیاسی حلوایش پخته شد تا همگی از شرش خلاصی یابند.

اما ما یک قانون علمی را فراموش کرده بودیم که انرژی هیچگاه از بین نمیرود بلکه از شکلی به شکل دیگر منتقل میشود که  دقیقاً امروزه همین قانون بر سر روشنفکری ما اعمال شده و ما بی خبریم، یعنی به عبارتی پدیده ی روشنفکری، امروزه به یک شکل جدیدی تبدیل شده که اصلاً قابل شناسایی نیست و نکته فاجعه آمیز و وحشتناک اینجاست که این شکل جدید روشنفکری یک نوع انحراف مریض گونه ی جاهلانه است که در قالب فرهنگ شفاهی بروز پیدا کرده و تریبون ها را اشغال و به باز تولید خود دست میزند و مدام به سم پاشی ذهنیت ها و باورها میپردازد.

این روشنفکرنماها که من آن ها را زالو های فرهنگی میخوانم. از این فرصت طلایی میرایی روشنفکری و خلاء جریان های فکری و فلسفی استفاده کرده و با لابی گری با جناح ها و جریان های سیاسی خاص ، خود را با انحصار تریبون ها و رسانه ها مطرح و با فحاشی و توهین و تهمت به بزرگان علم و دانش و فرهنگ و سیاست و معاصر ما و تحقیر جایگاه روشنفکری و علوم انسانی سعی می­کنند تا عقده ی خود کم بینی و حقارت و ناچیزی خود را تشفی دهند.

اما مهمترین خطری که این نابغه های بی سوادی، متوجه فرهنگ ما میکنند، سواستفاده از فرهنگ و مفاهیم دینی و آسیب رساندن به آن در اذهان جوان نسل امروز ماست. این افراد با استفاده  از برداشت ها و تفاسیر غلط و منفعت طلبانه از مذهب شیعه میخواهند سکه ی دروغ ها و اباطیل خودشان به نام دین، ضرب و به نسل جوان بفروشند و آن ها را طفیلی منبرهای خویش سازند تا شاید نام و نانی برای آنان بیاورد و کرّ و فرّی به راه بیاندازند. این روشنفکرنماها که در اصل مبلغین کم مایه و بی سواد یک سری جناح های سیاسی اند با سندسازی دروغین و وقاحتی کم نظیر سعی در تحریف تاریخ و سپس داستان سرایی تخیلی میکنند تا فقط خود و جناح خود را تنها منبع  معتبر حقیقت معرفی و اعتماد نسل جوان اللخصوص طیف جوانان انقلابی و حزب اللهی را جلب کنند اخیراً هم یکی از این روشنفکرنماها در جهت تطهیر سازی طالبان سخنی در مورد فاصله ی خانه ی ملاعمر بنیانگذار طالبان با حسینیه ی شیعیان و همچنین حسنه بودن روابط طالبان با شیعیان را بیان کرد، که تنها  واکنش سلیم در مقابل سخن او این بود که دو تا شاخ از کله ی بنی آدم بیرون بزند. البته این تنها دروغ شاخدار این دست روشنفکر نماها نبوده، بلکه اینان ید طولایی در ابراز نظرهای کذب و محیر العقول وتخیلی دارند.

بنابراین یکی از خطراتی که عرصه ی فرهنگ و دیانت ما را تهدید میکند، تریبون داشتن این روشنفکرنماهاست که خونِ دین و فرهنگ و سیاست را می مکند تا دروغ ها و توهین ها و اظهار نظرهای نادرست خود را دینی و فرهنگی جلوه دهند. به خصوص اینکه اکثر تریبون های آن ها از محافل و هیئت های مذهبی است و این نگرانی وجود دارد که مردم روشن بین و متدین ما را نسبت به حقایق دین و اخلاق بدبین و مشکوک سازد و مسئله ی تردید و دلسردی نسبت به دین را در دل جوانان ما دامن بزنند و مقام شریف محافل و هیئت های مذهبی ما را آلوده و بدنام سازند.

حسام سعیدی